Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

pampini N C

  • 1 pampinus

    pampĭnus, i, m. and f. (in fem.:

    circumflua pampinus,

    Claud. III. Cons. Stil. 366: opaca, id. Epith. Pall. et Celer. 5; cf. Donat. p. 1747 P.; Serv. Verg. E. 7, 58, acc. to whom Varro often used the word as a fem.) [root pamp-, pap-, to swell, v. pōpulus; cf. papula, pustule], a tendril or young shoot of a vine (cf. palmes).
    I.
    Lit., Col. 4, 22, 4:

    ex gemmis pampini pullulant,

    id. 3, 18, 4:

    pampinos detergere,

    Plin. 17, 22, 35, § 175:

    detrahere,

    id. 17, 22, 35, § 193.—
    2.
    A vine-leaf, the foliage of a vine:

    involvulus, quae in pampini folio intorta implicat se,

    Plaut. Cist. 4, 2, 64:

    uva vestita pampinis,

    Cic. Sen. 15, 53:

    male defendet pampinus uvas,

    Verg. G. 1, 448:

    ornatus viridi tempora pampino Liber,

    Hor. C. 4, 8, 34:

    pampini densitas,

    Col. 3, 2, 11.—
    II.
    Transf., a clasper or tendril of any climbing plant, Plin. 16, 35, 63, § 153; 9, 51, 74, § 163.

    Lewis & Short latin dictionary > pampinus

  • 2 subsidium

    subsĭdĭum, ĭi, n.    - gén. sing. subsidi (Plaut. Ter.). [st1]1 [-] réserve (troupe placée en arrière), troupes de réserve.    - jaculatores fugerunt inter subsidia, Liv. 4: les archers s'enfuirent au milieu du corps de réserve.    - cohortis veteranas in fronte, post eas ceterum exercitum in subsidiis locat, Sall. C.: il place sur le front les cohortes de vétérans; il met derrière elles en réserve le reste de son armée. [st1]2 [-] soutien, secours, renfort (militaire); secours, aide, assistance, appui, protection.    - subsidio alicui esse: aider qqn, secourir qqn.    - L. Domitio Massiliensibusque subsidio missus, Caes. BC. 2: envoyé au secours de L. Domitius et des Marseillais.    - Cretas sagittarios et funditores Baleares subsidio oppidanis mittit, Caes. BG. 2: il envoie au secours des assiégés des archers Crétois et des frondeurs Baléares.    - avec rel. de liaison - cui subsidium nemo tulit, Caes.: mais personne ne lui porta secours.    - subsidio ire, Cic. Att. 8: aller au secours.    - per Illyricum Italiae subsidio proficisci, Caes. BC. 3: marcher par la province d'Illyrie au secours de l'Italie.    - ipse, cum vehementius pugnaretur, integros subsidio adducit? Caes. BG. 7: la lutte devenant plus vive, il amène lui-même des troupes fraîches en renfort.    - abi quaerere, ubi jurando tuo satis sit subsidi, Plaut. Cist.: va chercher là où l'on accorde quelque crédit à ta parole.    - parva adjumenta et subsidia consulatus, Cic. Mur.: des avantages d'un faible secours pour obtenir le consulat. [st1]3 [-] moyen de salut, lieu de refuge, refuge, asile, abri, port.    - his difficultatibus duae res erant subsidio, scientia atque usus militum, Caes. BG. 2: dans cette situation critique, deux choses aidaient César: l’instruction et l’entraînement des soldats.    - quoniam importuosum circa mare et vix modicis navigiis pauca subsidia, Tac. An. 4: parce que la mer aux alentours (de l'île) n'a pas de ports et qu'il y a juste quelques lieux de refuge pour des bâtiments légers. [st1]4 [-] souv. au plur. - moyens de remédier, moyens, ressources.    - his subsidiis ea sum consecutus, Cic.: c'est par ces moyens que je suis arrivé à ce résultat.    - industriae subsidia, Cic. Cat. 2: les ressources de l'activité.    - ad omnes casus subsidia comparabat, Caes. BG. 4: il prenait des précautions pour parer à tout événement.    - currit ad extrema subsidia, Apul. 9: il recourt aux grands moyens.    - bini pampini submittuntur, ut sit alter subsidio, si alter forte deciderit, Col.: on maintient deux rameaux, afin que l'un d'eux serve de ressource si l'autre venait à périr.
    * * *
    subsĭdĭum, ĭi, n.    - gén. sing. subsidi (Plaut. Ter.). [st1]1 [-] réserve (troupe placée en arrière), troupes de réserve.    - jaculatores fugerunt inter subsidia, Liv. 4: les archers s'enfuirent au milieu du corps de réserve.    - cohortis veteranas in fronte, post eas ceterum exercitum in subsidiis locat, Sall. C.: il place sur le front les cohortes de vétérans; il met derrière elles en réserve le reste de son armée. [st1]2 [-] soutien, secours, renfort (militaire); secours, aide, assistance, appui, protection.    - subsidio alicui esse: aider qqn, secourir qqn.    - L. Domitio Massiliensibusque subsidio missus, Caes. BC. 2: envoyé au secours de L. Domitius et des Marseillais.    - Cretas sagittarios et funditores Baleares subsidio oppidanis mittit, Caes. BG. 2: il envoie au secours des assiégés des archers Crétois et des frondeurs Baléares.    - avec rel. de liaison - cui subsidium nemo tulit, Caes.: mais personne ne lui porta secours.    - subsidio ire, Cic. Att. 8: aller au secours.    - per Illyricum Italiae subsidio proficisci, Caes. BC. 3: marcher par la province d'Illyrie au secours de l'Italie.    - ipse, cum vehementius pugnaretur, integros subsidio adducit? Caes. BG. 7: la lutte devenant plus vive, il amène lui-même des troupes fraîches en renfort.    - abi quaerere, ubi jurando tuo satis sit subsidi, Plaut. Cist.: va chercher là où l'on accorde quelque crédit à ta parole.    - parva adjumenta et subsidia consulatus, Cic. Mur.: des avantages d'un faible secours pour obtenir le consulat. [st1]3 [-] moyen de salut, lieu de refuge, refuge, asile, abri, port.    - his difficultatibus duae res erant subsidio, scientia atque usus militum, Caes. BG. 2: dans cette situation critique, deux choses aidaient César: l’instruction et l’entraînement des soldats.    - quoniam importuosum circa mare et vix modicis navigiis pauca subsidia, Tac. An. 4: parce que la mer aux alentours (de l'île) n'a pas de ports et qu'il y a juste quelques lieux de refuge pour des bâtiments légers. [st1]4 [-] souv. au plur. - moyens de remédier, moyens, ressources.    - his subsidiis ea sum consecutus, Cic.: c'est par ces moyens que je suis arrivé à ce résultat.    - industriae subsidia, Cic. Cat. 2: les ressources de l'activité.    - ad omnes casus subsidia comparabat, Caes. BG. 4: il prenait des précautions pour parer à tout événement.    - currit ad extrema subsidia, Apul. 9: il recourt aux grands moyens.    - bini pampini submittuntur, ut sit alter subsidio, si alter forte deciderit, Col.: on maintient deux rameaux, afin que l'un d'eux serve de ressource si l'autre venait à périr.
    * * *
        Subsidium, subsidii. Caesar. Secours, Subside.
    \
        Venire subsidio. Cic. Venir au secours.
    \
        Industriae subsidia atque instrumenta virtutis in libidine, audaciaque consumere. Cic. Aide.
    \
        Subsidium senectutis. Cic. Refuge.

    Dictionarium latinogallicum > subsidium

  • 3 exsulto

    (exulto), āvī, ātum, āre [intens. к exsilio ]
    1) прыгать, подпрыгивать ( pila exsultat Sen); скакать, резвиться ( taurus exsultat in herbā O)
    e. in numerum Lcr — танцевать, плясать
    2) бить фонтаном, ключом (sanguis emĭcat exsultans Lcr)
    3) бушевать, клокотать, волноваться ( exsultant aestu latĭces V); вскипать ( medicamen exsultat O); бурно разрастаться ( exsultant pampīni PM); трепетать ( exsultat pavor ac metus Lcr); радоваться ( in ruinis alicujus C); ликовать (gaudio C; successu V; vanā spe O)
    4) хвастаться, кичиться ( aliqua re C)

    Латинско-русский словарь > exsulto

  • 4 racemarius

    racēmārius, a, um [ racemus ]

    Латинско-русский словарь > racemarius

  • 5 statura

    statūra, ae f. [ sto ]
    рост, величина (homo staturae procērae Su; pampĭni Col)

    Латинско-русский словарь > statura

  • 6 coma

    coma, ae, f. (κόμη), I) das Haar, als natürliche Bedeckung des Hauptes, das Haupthaar, a) der Menschen, α) Sing.: calamistrata, Cic.: cana, Tibull.: madens, von Salben triefendes, Cic.: regia, der Berenice, Catull.: comam in gradus frangere od. formare, Quint. u. Suet. – β) Plur. comae rutilae, Tac.: comae promissae et rutilatae, Liv.: comae hirsutae et intonsae, Curt.: comas pectere, Tibull.: comas inustas comere acu, Quint.: comas componere (Ggstz. comas turbare), Quint.: calamistro crispare comas, Hier.: dentibus atque comis uti emptis, falsche Z. u. falsches Haar tragen, Mart. – b) der Tiere, die Mähne der Löwen, comae cervicum fluctuantes, Gell.: der Pferde, Pallad.: dah. poet. = crista, Helmbusch, Stat. Theb. 8, 389. – II) übtr.: a) v. den Blättern od. haarähnlich aufwärts steigenden Gräsern u. Stengeln usw. der Pflanzen (s. Hildebr. Apul. met. 5, 25. p. 369), Laub, Ähren, Gras, Stengel usw., b. Dichtern, Col., Plin. u.a. (vgl. Plin. 16, 78 arborum aliis decidunt folia, aliae sempiternā comā virent): arborum comae vitiumque pampini, Hieron. – b) die Wolle der Schafe, Poëta b. Cic. u. Col.: u. das Wollige, Haarige am Pergamente, Tibull. 3, 1, 10. – c) die Feuer- u. Lichtstrahlen, Sonnenstrahlen, Catull. u. Sen. poët.

    lateinisch-deutsches > coma

  • 7 condenso

    con-dēnso, āvī, ātum, āre, ganz dicht machen, verdichten, zusammenpressen, aciem ita, ut etc., Auct. b. Afr. 13, 1: se congregare ac condensare in unum locum (v. Schafen, Ggstz. se dispergere), Varr. r. r. 2, 3, 9: interruptas non sinunt herbarum radices serpere et condensari, Col. 2, 17, 6: rursusque (caseus) ponderibus condensatur, Col. 7, 8, 4: humus condensata (die sich gesetzt hat) subsidit, Col. 4, 1, 7: pampini condensati camerae modo, Col. 4, 17, 8.

    lateinisch-deutsches > condenso

  • 8 densitas

    dēnsitās, ātis, f. (densus), I) die Dichtheit, Dichte, Gedrungenheit, pampini, Col.: chartae, umoris, Plin.: nemorum, Amm.: saltus, Vulg.: limus in densitatem coit, Plin. – meton., die dichte Menge, -Masse, hominum cadentium, Amm.: insistentium, Cod. Theod.: possessorum, Gromat. vet.: durior saxis nivium dens., Cl. Mam. pan.: Plur., silvarum densitates, Arnob. 7, 46: nubium densitates, Apul. de mund. 9. – II) übtr., die Häufigkeit, das häufige Vorkommen, figurarum, sententiarum, Quint.: criminum, Vopisc.

    lateinisch-deutsches > densitas

  • 9 exsulto

    ex-sulto (exulto), āvī, ātum, āre (Intens. v. exsilio), wieder und wieder empor-, in die Höhe springen, aufspringen, aufhüpfen, aufwogen, sich bäumen, sich (umher) tummeln, I) eig.: a) v. leb. Wesen und zwar v. Tieren: exsultare et calces remittere (v. Pferden), Nep.: ferocitate exs. (v. Pferden), Cic.: exs. in herba (v. Stier), Ov.: exsultantes lolligines, Cic.: v. Menschen, exsultantes Salii, Verg.: inchoanti primus exsultans plausit, Suet.: exs. in numerum, tanzen, Lucr.: medias inter caedes exsultat Amazon, Verg.: Britannorum copiae per catervas et turmas exsultabant, wogten auf und nieder, Tac. – b) v. lebl. Subjj.: exsultant vada, Verg.: medicamen exsultat, wallt, kocht auf, Ov.: quae (pila), cum cecĭdit, exsultat, Sen.: exsultant glebae, kommen-, ragen hervor, Plin.: exsultant pampini, kommen-, wachsen hervor, Plin. – II) übtr.: 1) im allg.: breves (syllabae), si continuantur, exsultant (hüpfen, springen), Quint.: hic (= in pectore) exsultat pavor et metus, tummeln sich, Lucr.: solitos novus exsultabis in artus, dich anschicken, Stat.: appetitus tamquam exsultantes (ungestüm auftretend), sive cupiendo sive fugiendo, Cic.: exsultare (eam partem animi) in somno, es empöre sich, Cic. – 2) insbes.: a) vor Freude gleichs. aufspringen, ausgelassen sein, frohlocken, jauchzen, jubeln, α) v. Pers., absol., Sall. u.a.: m. in u. Abl., in ruinis nostris, Cic.: in victoria, Cic.: m. Abl. (vor), gaudio (gaudiis), Cic.: laetitiā, Cic. und Verg.: m. Abl. (über), victoriā, Cic.: recenti victoriā, Iustin.: vanā spe, Quint.: in suam famam gestis, Tac.: m. folg. quod weil (daß), Graeci exsultant, quod peregrinis iudicibus utuntur, Cic. – β) v. Abstr., exsultans laetitia, Cic.: in hoc ipso, in quo exsultat et triumphat oratio mea, was ich frohlockend und triumphierend mitteile, Cic. (versch. von unten no. c). – b) vor Trotz, Übermut sich keck erheben, sich trotzig gebärden, mit etw. prahlen, durch od. auf etw. übermütig sein, Partiz. exsultans = trotzig, übermütig, α) v. Pers.: homo furens exsultansque, Cic.: Hannibal iuveniliter exsultans, Cic.: exs. animis, Verg.: mit Abl., successu, Verg.: insolentiā libertatis, Cic. – β) v. Abstr., eius furor exsultans, Cic.: iniuria exsultans, Cic.: timor spe impunitatis exsultat, Cic. fr. – c) sich in der Rede frei ergehen, α) v. Redner, in reliquis exs. audacius, sich kühn und immer kühner emporschwingen, Cic.: (Cicero) supra modum exsultans, übermäßig lebhaft, Tac. – β) v. der Rede = sich frei bewegen, -ergehen, campus, in quo exsultare possit oratio, sich herumtummeln, Cic.: in laude virtutum maxime ceterorum philosophorum exsultat oratio, die Darstellungen der Ph. stolzieren mit dem Lobe der T. umher, Cic. – d) im hüpfenden Rythmus sich bewegen; dah. Partiz. exsultans, geziert, v. Redner, oratores exsultantes (Ggstz. compositi), Quint. 10, 2, 16 (vgl. 12, 10, 12): v. der Rede, exsultantia coërcere, das Gezierte, Quint. 10, 4, 1. – Depon.-Nbf. exsultor, wov. exsultatus est, Itala Ioann. 8, 50 cod. Palat.

    lateinisch-deutsches > exsulto

  • 10 intorqueo

    in-torqueo, torsī, tortum, ēre, I) nach innen umdrehen, -umwinden, A) im allg.: 1) eig. u. übtr.: ramos, Curt.: udum feroci stamen manu, Sen. poët.: undam truncis, umwühlen, Val. Flacc.: paludamentum od. pallium circum brachium, um den A. wickeln, Liv. u. Petron.: intorti capilli, gekräuselte Haare, Mart.: pampini folium intortum, gewundenes, Plaut.: so auch intorta cornua (capri et arietis), Colum.: vertice muricatim intorto, gewunden, Plin.: teneras arbores intorto stramento (mit Strohseilen) vestire, Plin. – übtr., intortus (lusciniae) sonus, ein Triller, Plin.: intortum (noctuae) carmen, schrillendes, Apul. – 2) meton., ineinanderdrehend machen, wie unser drehen, winden, rudentes od. funes intorti, Catull. u. Ov.: intorto verbere (mit gewundener Geißel) terga seca, Tibull. – B) insbes., umdrehend schwingen, schleudern, telum in hostem, Verg. u. Sen.: gladium in pectus piratae, Sen. rhet.: hastam equo od. tergo, Verg. – übtr., ardentes oculos lumine glauco, funkelnde Blicke umherrollen, Verg.: u. so μή μοι γοργείην κεφαλών intorqueat, er möchte einen seiner Medusenblicke auf mich werfen, Cic.: diram vocem, abschleudern, Sil.: dicteria usque in ipsum, Lucil. fr.: alternis versibus intorquentur inter fratres gravissimae contumeliae, schleudern (sprechen) die Brüder die ärgsten Vorwürfe gegeneinander, Cic. – II) nach einer Seite hindrehen, A) im allg.: procella nubibus intorsit sese, dreht sich ein in die W., Lucr.: intorti capillis Eumenidum angues, eingeflochten, Hor.: navis vertice retro intorta, rückwärts gedreht, Liv.: contra enitentes vertice intorti (zu Boden gerissen) affligebantur, Liv. – B) prägn., ver- od. zerdrehen, 1) eig.: vultum, Gell.: mentum in dicendo, schief ziehen (wie einer, der auf der einen Seite des Mundes mit den Zähnen Nüsse knackt), Cic.: talum, verrenken, Auct. b. Hisp. u. Aur. Vict.: caulem, ramulos, zerdrehen, Plin. u. Colum.: bildl., verbo et litterā ius omne intorqueri, Cic. Caecin. 77 Mueller. – 2) übtr.: a) verwirren, orationem, Plaut. cist. 730. – b) verkrümmen = verderben, mores, Pers. 5, 38.

    lateinisch-deutsches > intorqueo

  • 11 racemarius

    racēmārius, a, um (racemus), zur Weintraube gehörig, pampini, unfruchtbare Rebenschosse, Colum. 3, 18, 4.

    lateinisch-deutsches > racemarius

  • 12 pampinus

    pampĭnus, i, m. qqf. f. [st2]1 [-] bourgeon, rejeton, jeune pousse, nouveau jet (de la vigne). [st2]2 [-] pampre (rameau de la vigne avec ses feuilles); feuillage (de la vigne). [st2]3 [-] Plin. vrille. [st2]4 [-] Plin. tentacules (des polypes).    - pampinos detergere, Plin. 17: ébourgeonner.    - ubi unius aut alterius folii pampinus prorepsit e duro, Col.: quand une jeune pousse, pourvue d'une ou de deux feuilles, est sortie du bois dur.    - uva vestita pampinis, Cic. Sen. 15: la grappe couverte de feuillage.
    * * *
    pampĭnus, i, m. qqf. f. [st2]1 [-] bourgeon, rejeton, jeune pousse, nouveau jet (de la vigne). [st2]2 [-] pampre (rameau de la vigne avec ses feuilles); feuillage (de la vigne). [st2]3 [-] Plin. vrille. [st2]4 [-] Plin. tentacules (des polypes).    - pampinos detergere, Plin. 17: ébourgeonner.    - ubi unius aut alterius folii pampinus prorepsit e duro, Col.: quand une jeune pousse, pourvue d'une ou de deux feuilles, est sortie du bois dur.    - uva vestita pampinis, Cic. Sen. 15: la grappe couverte de feuillage.
    * * *
        Pampinus, pampini, pen. corr. a Virgilio genere masculino ponitur, a Varrone frequentius foeminino. Cicero. La fueille de la vigne, Pampe de vigne. C'est aussi le jeune bois de la vigne avec sa fueille, Le bourgeon de la vigne.

    Dictionarium latinogallicum > pampinus

  • 13 coma

    coma, ae, f. (κόμη), I) das Haar, als natürliche Bedeckung des Hauptes, das Haupthaar, a) der Menschen, α) Sing.: calamistrata, Cic.: cana, Tibull.: madens, von Salben triefendes, Cic.: regia, der Berenice, Catull.: comam in gradus frangere od. formare, Quint. u. Suet. – β) Plur. comae rutilae, Tac.: comae promissae et rutilatae, Liv.: comae hirsutae et intonsae, Curt.: comas pectere, Tibull.: comas inustas comere acu, Quint.: comas componere (Ggstz. comas turbare), Quint.: calamistro crispare comas, Hier.: dentibus atque comis uti emptis, falsche Z. u. falsches Haar tragen, Mart. – b) der Tiere, die Mähne der Löwen, comae cervicum fluctuantes, Gell.: der Pferde, Pallad.: dah. poet. = crista, Helmbusch, Stat. Theb. 8, 389. – II) übtr.: a) v. den Blättern od. haarähnlich aufwärts steigenden Gräsern u. Stengeln usw. der Pflanzen (s. Hildebr. Apul. met. 5, 25. p. 369), Laub, Ähren, Gras, Stengel usw., b. Dichtern, Col., Plin. u.a. (vgl. Plin. 16, 78 arborum aliis decidunt folia, aliae sempiternā comā virent): arborum comae vitiumque pampini, Hieron. – b) die Wolle der Schafe, Poëta b. Cic. u. Col.: u. das Wollige, Haarige am Pergamente, Tibull. 3, 1, 10. – c) die Feuer- u. Lichtstrahlen, Sonnenstrahlen, Catull. u. Sen. poët.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > coma

  • 14 condenso

    con-dēnso, āvī, ātum, āre, ganz dicht machen, verdichten, zusammenpressen, aciem ita, ut etc., Auct. b. Afr. 13, 1: se congregare ac condensare in unum locum (v. Schafen, Ggstz. se dispergere), Varr. r. r. 2, 3, 9: interruptas non sinunt herbarum radices serpere et condensari, Col. 2, 17, 6: rursusque (caseus) ponderibus condensatur, Col. 7, 8, 4: humus condensata (die sich gesetzt hat) subsidit, Col. 4, 1, 7: pampini condensati camerae modo, Col. 4, 17, 8.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > condenso

  • 15 densitas

    dēnsitās, ātis, f. (densus), I) die Dichtheit, Dichte, Gedrungenheit, pampini, Col.: chartae, umoris, Plin.: nemorum, Amm.: saltus, Vulg.: limus in densitatem coit, Plin. – meton., die dichte Menge, -Masse, hominum cadentium, Amm.: insistentium, Cod. Theod.: possessorum, Gromat. vet.: durior saxis nivium dens., Cl. Mam. pan.: Plur., silvarum densitates, Arnob. 7, 46: nubium densitates, Apul. de mund. 9. – II) übtr., die Häufigkeit, das häufige Vorkommen, figurarum, sententiarum, Quint.: criminum, Vopisc.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > densitas

  • 16 exsulto

    ex-sulto (exulto), āvī, ātum, āre (Intens. v. exsilio), wieder und wieder empor-, in die Höhe springen, aufspringen, aufhüpfen, aufwogen, sich bäumen, sich (umher) tummeln, I) eig.: a) v. leb. Wesen und zwar v. Tieren: exsultare et calces remittere (v. Pferden), Nep.: ferocitate exs. (v. Pferden), Cic.: exs. in herba (v. Stier), Ov.: exsultantes lolligines, Cic.: v. Menschen, exsultantes Salii, Verg.: inchoanti primus exsultans plausit, Suet.: exs. in numerum, tanzen, Lucr.: medias inter caedes exsultat Amazon, Verg.: Britannorum copiae per catervas et turmas exsultabant, wogten auf und nieder, Tac. – b) v. lebl. Subjj.: exsultant vada, Verg.: medicamen exsultat, wallt, kocht auf, Ov.: quae (pila), cum cecĭdit, exsultat, Sen.: exsultant glebae, kommen-, ragen hervor, Plin.: exsultant pampini, kommen-, wachsen hervor, Plin. – II) übtr.: 1) im allg.: breves (syllabae), si continuantur, exsultant (hüpfen, springen), Quint.: hic (= in pectore) exsultat pavor et metus, tummeln sich, Lucr.: solitos novus exsultabis in artus, dich anschicken, Stat.: appetitus tamquam exsultantes (ungestüm auftretend), sive cupiendo sive fugiendo, Cic.: exsultare (eam partem animi) in somno, es empöre sich, Cic. – 2) insbes.: a) vor Freude gleichs. aufspringen, ausgelassen sein, frohlocken, jauchzen, jubeln, α) v. Pers., absol., Sall. u.a.: m. in u. Abl., in ruinis no-
    ————
    stris, Cic.: in victoria, Cic.: m. Abl. (vor), gaudio (gaudiis), Cic.: laetitiā, Cic. und Verg.: m. Abl. (über), victoriā, Cic.: recenti victoriā, Iustin.: vanā spe, Quint.: in suam famam gestis, Tac.: m. folg. quod weil (daß), Graeci exsultant, quod peregrinis iudicibus utuntur, Cic. – β) v. Abstr., exsultans laetitia, Cic.: in hoc ipso, in quo exsultat et triumphat oratio mea, was ich frohlockend und triumphierend mitteile, Cic. (versch. von unten no. c). – b) vor Trotz, Übermut sich keck erheben, sich trotzig gebärden, mit etw. prahlen, durch od. auf etw. übermütig sein, Partiz. exsultans = trotzig, übermütig, α) v. Pers.: homo furens exsultansque, Cic.: Hannibal iuveniliter exsultans, Cic.: exs. animis, Verg.: mit Abl., successu, Verg.: insolentiā libertatis, Cic. – β) v. Abstr., eius furor exsultans, Cic.: iniuria exsultans, Cic.: timor spe impunitatis exsultat, Cic. fr. – c) sich in der Rede frei ergehen, α) v. Redner, in reliquis exs. audacius, sich kühn und immer kühner emporschwingen, Cic.: (Cicero) supra modum exsultans, übermäßig lebhaft, Tac. – β) v. der Rede = sich frei bewegen, -ergehen, campus, in quo exsultare possit oratio, sich herumtummeln, Cic.: in laude virtutum maxime ceterorum philosophorum exsultat oratio, die Darstellungen der Ph. stolzieren mit dem Lobe der T. umher, Cic. – d) im hüpfenden Rythmus sich bewegen; dah. Partiz. exsultans, geziert, v. Redner,
    ————
    oratores exsultantes (Ggstz. compositi), Quint. 10, 2, 16 (vgl. 12, 10, 12): v. der Rede, exsultantia coërcere, das Gezierte, Quint. 10, 4, 1. – Depon.- Nbf. exsultor, wov. exsultatus est, Itala Ioann. 8, 50 cod. Palat.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > exsulto

  • 17 intorqueo

    in-torqueo, torsī, tortum, ēre, I) nach innen umdrehen, -umwinden, A) im allg.: 1) eig. u. übtr.: ramos, Curt.: udum feroci stamen manu, Sen. poët.: undam truncis, umwühlen, Val. Flacc.: paludamentum od. pallium circum brachium, um den A. wickeln, Liv. u. Petron.: intorti capilli, gekräuselte Haare, Mart.: pampini folium intortum, gewundenes, Plaut.: so auch intorta cornua (capri et arietis), Colum.: vertice muricatim intorto, gewunden, Plin.: teneras arbores intorto stramento (mit Strohseilen) vestire, Plin. – übtr., intortus (lusciniae) sonus, ein Triller, Plin.: intortum (noctuae) carmen, schrillendes, Apul. – 2) meton., ineinanderdrehend machen, wie unser drehen, winden, rudentes od. funes intorti, Catull. u. Ov.: intorto verbere (mit gewundener Geißel) terga seca, Tibull. – B) insbes., umdrehend schwingen, schleudern, telum in hostem, Verg. u. Sen.: gladium in pectus piratae, Sen. rhet.: hastam equo od. tergo, Verg. – übtr., ardentes oculos lumine glauco, funkelnde Blicke umherrollen, Verg.: u. so μή μοι γοργείην κεφαλών intorqueat, er möchte einen seiner Medusenblicke auf mich werfen, Cic.: diram vocem, abschleudern, Sil.: dicteria usque in ipsum, Lucil. fr.: alternis versibus intorquentur inter fratres gravissimae contumeliae, schleudern (sprechen) die Brüder die ärgsten Vorwürfe gegeneinander, Cic. – II) nach
    ————
    einer Seite hindrehen, A) im allg.: procella nubibus intorsit sese, dreht sich ein in die W., Lucr.: intorti capillis Eumenidum angues, eingeflochten, Hor.: navis vertice retro intorta, rückwärts gedreht, Liv.: contra enitentes vertice intorti (zu Boden gerissen) affligebantur, Liv. – B) prägn., ver- od. zerdrehen, 1) eig.: vultum, Gell.: mentum in dicendo, schief ziehen (wie einer, der auf der einen Seite des Mundes mit den Zähnen Nüsse knackt), Cic.: talum, verrenken, Auct. b. Hisp. u. Aur. Vict.: caulem, ramulos, zerdrehen, Plin. u. Colum.: bildl., verbo et litterā ius omne intorqueri, Cic. Caecin. 77 Mueller. – 2) übtr.: a) verwirren, orationem, Plaut. cist. 730. – b) verkrümmen = verderben, mores, Pers. 5, 38.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > intorqueo

  • 18 racemarius

    racēmārius, a, um (racemus), zur Weintraube gehörig, pampini, unfruchtbare Rebenschosse, Colum. 3, 18, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > racemarius

  • 19 pampinus

        pampinus ī, m and f    [PAP-], a tendril of a vine, vine-leaf, vine-foliage: uva vestita pampinis: Ornatus viridi tempora pampino Liber, H.
    * * *
    vine shoot, vine foliage

    Latin-English dictionary > pampinus

  • 20 exsulto

    exsulto ( exult-), āvi, ātum, 1, v. freq. n. [id.], to spring vigorously, to leap or jump up (class.; esp. in the trop. signif.).
    I.
    Lit.:

    equi ferocitate exsultantes,

    Cic. Off. 1, 26, 90:

    equi,

    Nep. Eum. 5:

    exsultantes loligines,

    Cic. Div. 2, 70, 145: pisciculi, id. Fragm. ap. Non. 66, 1:

    pecora exsultantia,

    Plin. 18, 35, 88, § 364:

    taurus in herba,

    Ov. M. 2, 864; cf. id. ib. 11, 79:

    (curetes) in numerum exsultant,

    i. e. dance, Lucr. 2, 631.—
    B.
    Of inanimate subjects:

    sanguis emicat exsultans alte,

    Lucr. 2, 195:

    pila exsultat,

    Sen. Q. N. 6, 10 fin.:

    exsultant aestu latices,

    Verg. A. 7, 464; cf. Plin. 31, 10, 46, § 114:

    exsultant vada atque aestu miscentur harenae,

    Verg. A. 3, 557:

    glaebae,

    Plin. 18, 19, 49, § 179: densiores circa pampini exsultant, spring up, i. e. come up, grow up, id. 17, 22, 35, § 180:

    breves (syllabae) si continuantur, exsultant,

    to skip, hop, Quint. 9, 4, 91.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to gambol about, move freely, expatiate:

    hic (in pectore) exsultat pavor ac metus,

    riot, gambol, Lucr. 3, 141:

    cum sit campus, in quo exsultare possit oratio,

    Cic. Ac. 2, 35, 112; cf.:

    in reliquis (orationibus) exsultavit audacius (Demosthenes),

    id. Or. 8, 26:

    assurgendi exsultandique in laudando licentia,

    Quint. 2, 2, 9:

    solidos novus exsultabis in actus,

    will undertake with alacrity, Stat. S. 4, 4, 38.—
    B.
    In partic., to exult, rejoice exceedingly; to run riot, to revel; to vaunt, boast: exsultantem te et praefidentem tibi repriment legum habenae, Poët. ap. Cic. de Or. 3, 41, 166; cf.:

    rex ille (Tarquinius) victoriis divitiisque subnixus, exsultabat insolentiā,

    id. Rep. 2, 25; and:

    exsultasse populum insolentiā libertatis,

    id. ib. 1, 40:

    exsultare eam (partem animi) in somno immoderateque jactari,

    id. Div. 1, 29, 60: exsultare voluptate, id. Fragm. ap. Non. 301, 7 (Rep. 3, 36 ed. Mos.):

    laetitiā,

    id. Clu. 5, 14; id. Tusc. 5, 6, 16 (with temere gestiens); id. Att. 15, 21, 1; Liv. 27, 2, 2:

    gaudio,

    Cic. Phil. 2, 27, 66:

    victoriā,

    id. Rosc. Am. 6, 16; cf.

    successu,

    Verg. A. 2, 386:

    gestis,

    Tac. Agr. 8:

    vana spe,

    Quint. 6, 4, 17 et saep.: in ruinis alicujus, [p. 706] Cic. Balb. 26, 58: in omni crudelitate, id. Fragm. ap. Non. 300, 26 (Rep. 2, 41 ed. Mos.):

    Graeci exsultant, quod, etc.,

    id. Att. 6, 1, 15: dum histrio in cubiculum principis exsultaverit (= exorchêsaito, Gronov.), Tac. A. 11, 28 (al. insultaverit).— Absol.:

    illa theatra (i. e. spectatores) exsultant,

    Cic. Leg. 2, 15, 39 Mos. N. cr.:

    furorem exsultantem reprimere,

    id. Sest. 44, 95; cf.:

    exsultantem laetitiam comprimere,

    id. Top. 22, 86:

    laus in qua maxime ceterorum exsultat oratio,

    id. Fin. 1, 16, 54.—Hence, ex-sultans ( exult-), antis, P. a.
    * A.
    (Acc. to I. B. fin.) Of short syllables, skipping, hopping:

    paululum morae damus inter ultimum ac proximum verbum... alioqui sit exsultantissimum et trimetri finis,

    Quint. 9, 4, 108.—
    B.
    (Acc. to II. B.)
    1.
    Boastful, vain-glorious:

    turbati aut exsultantis animi motus,

    Tac. H. 1, 17.—
    2.
    Of an orator or an oration, diffuse, prolix:

    fiunt pro grandibus tumidi... laetis corrupti, compositis exsultantes,

    Quint. 10, 2, 16; cf. id. 12, 10, 12; 8, 3, 56; 9, 4, 69 (with remissae);

    10, 4, 1: Cicero supra modum exsultans et superfluens,

    Tac. Dial. 18.— Hence, * Adv.: exsultanter, diffusely, at large; only comp.:

    quae hilarius et quasi exsultantius scripsi,

    Plin. Ep. 3, 18, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > exsulto

См. также в других словарях:

  • pampiniformis — pampini|fọrmis, ...me [zu lat. pampinus = Weinranke u. lat. forma = Form, Gestalt]: rankenförmig; z. B. in der Fügung ↑Plexus pampiniformis (Anat.) …   Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke

  • Promenade du Bœuf Gras au Carnaval de Paris — Alexandra Bristiel menant Esméralda au Carnaval de Paris 2010 …   Wikipédia en Français

  • The Latin Brothers — Datos generales Origen Colombia Información artística …   Wikipedia Español

  • Chittar, Kerala — Chittar   town   …   Wikipedia

  • pampineo — pam·pì·ne·o agg. LE 1. costituito, adorno di pampini: fiera ti slanci ne la vertigine | de l oscena jonica danza | agitando il pampineo tirso (Poliziano) 2. ricco di pampini: amo te, vite, che tra bruni sassi | pampinea ridi (Carducci) {{line}}… …   Dizionario italiano

  • pampinifero — pam·pi·nì·fe·ro agg. BU lett., adorno di pampini | ricco di pampini {{line}} {{/line}} DATA: 1728. ETIMO: comp. di pampino e fero …   Dizionario italiano

  • pampinoso — pam·pi·nó·so agg. 1. LE rigoglioso di pampini: ecco il Vesuvio, ove beate un giorno | ombre spandea la pampinosa vite (Leopardi) 2. BU lett., estens., di un luogo, coltivato a viti 3. OB ornato, abbellito di riproduzioni di pampini {{line}}… …   Dizionario italiano

  • spampanare — {{hw}}{{spampanare}}{{/hw}}A v. tr.  (io spampano ) Privare le viti dei pampini. B v. intr. pron. Perdere i pampini | Detto dei fiori, spec. delle rose, allargarsi molto dei petali e stare per cadere …   Enciclopedia di italiano

  • Baccanti —    Corteo di donne incoronate di pampini che seguiva il carro di Dioniso durante i suoi errabondi viaggi in Oriente. Con tale nome furono poi indicate le sacerdotesse che celebravano i riti in suo onore. Recavano in mano il tirso, un bastone… …   Dizionario dei miti e dei personaggi della Grecia antica

  • Uri Geller — Infobox Person name = Uri Geller image size = caption = Uri Geller in 2005. birth date = Birth date and age|1946|12|20 birth place = Tel Aviv death date = death place = residence = Great Britain occupation = performer, mentalist spouse = Hannah… …   Wikipedia

  • Geller-Effekt — Uri Geller Uri Geller (hebräisch ‏אורי גלר‎, geboren als György Gellér,[1] am 20. Dezember 1946 in Tel Aviv, damals Britisches Mandatsgebiet Palästina) ist ein israelischer, in Reading ( …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»